Welkom op onze reisblog, waar je alles kan lezen over onze reis van zomer 2009 tot zomer 2010 door Eurazië. Bij het naar beneden scollen ontdek je de berichten en foto's, per land geordend. Verder zijn we erg trots op onze gedetailleerde materiaallijst en pech-onderwegrubriek. Deze zijn bedoeld als inspiratiebron voor eenieder die een lange tocht per fiets plant, of eenieder met interesse. Je ziet onze route op onderstaande kaart (google maps) en kan klikken op de routelijntjes voor meer informatie over een bepaald stukje (goed mikken). Heb je nog vragen of wil je graag meer informatie over een bepaald deel van onze route, dan mag je altijd mailen naar Bert of Melanie.

Veel leesplezier!

Melanie en Bert

Route


Route weergeven op een grotere kaart

vrijdag 10 september 2010

Oost West, thuis best?

U had het niet meer verwacht, maar hier is het dan toch: het we-zijn-thuis-en-bijna-weer-volledig-ingeburgerd-bericht. Het is er dan ook het gepaste moment voor, we zijn net terug van een tochtje naar de supermarkt om voorraad in te slaan, en een mens met een voorraad, die is zowel officieus als officieel weer thuis. Ook onze dozen met zorgvuldig weggestoken gerief zijn nu (bijna allemaal) uitgepakt, al is dat bed dat overdag mag blijven staan, nog een beetje nieuw.
Want ook al waren we dan al drie weken terug in het land, tot op heden hadden we nog niet echt een vaste stek. Na onze blijde intrede in Zammelen, en daarna in Leuven, hebben we ons resterende verlof besteed aan het bezoeken van lang niet meer geziene vrienden en familie. En gezien we ons nog steeds per fiets en per trein verplaatsen, voelde het soms alsof we nog op reis waren, zij het in andere kledij en met iets minder bagage. Steeds konden we rekenen op een hartelijk onthaal, meestal met avondeten, bed en ontbijt inbegrepen. Zou België dan toch het meest gastvrije land zijn dat we op deze reis tegenkwamen?

Voor de rest ging de aanpassing aan de gewone wereld verbazingwekkend snel. De luxe thuis - zoals een dagelijkse douche, een kleerkast (of dozen) vol kleding, het gemak waarmee men een treinticketje koopt, supermarkten vol herkenbare producten (maar ook Aziatische winkeltjes waar we nu meer herkennen dan vroeger), een snijplank en 4(!) vuren in de keuken - went snel, al missen we soms het buitenzijn wel (toch als het niet regent). Ook valt op hoeveel er thuis op een dag kan gebeuren: treinen nemen, winkelen, verschillende mensen bezoeken, iets gaan drinken, ... . Dingen waar we vroeger een, of zelfs verschillende dagen voor uittrokken (zoals het nemen van een trein) lijken hier allemaal tegelijk plaats te vinden. Gezellig, dat wel, maar van gaan slapen als de zon onder gaat, en de kruisjessteek doen, is hier echt geen sprake.

Maar goed, hierbij gaan we jullie laten,
want jullie hebben vast ook allerlei andere dingen te doen...

Melanie en Bert

zaterdag 7 augustus 2010

Regen? Daar kan ik niet tegen...

Gegroet u allen daar in het mooie en erg nabije Belgie,

Onze laatste week te trein te boot en op de fiets is ingegaan met, u dacht het al, een paar lekkere dagen regen. Voor ons, doorwinterde fietsers die blij zijn 's morgens niet door de zon gewekt te worden en om ons regengrief eindelijk nog eens te kunnen benutten, valt dat best wel mee. Enkel best vervelend dat alles steeds natter wordt, wegens gebrek aan droge momenten. Voor Wim, Nele en Jasper, die uit het thuisland extra tot exotisch Tsjechie komen om wat rond te fietsen (zonder regenbroek, tsss) is het iets minder jolig. Jasper kan bij stops moeilijk spelen als alles nat is, en helaas wordt ook zijn kar, zoals uiteindelijk alles bij dit soort zondvloed, steeds een beetje natter. Vandaar dat de plannen op dit eigenste moment herschreven worden, in het droge toeristeninformatiebureau. Waarschijnlijk wordt het een inkorting van de route, en ondertussen wat Tsjechische bezienswaardigheden bewonderen: van kastelen met beren tot de lokale bieren, en vooral een droog nachtje ergens in een herberg zodat de natte onderbroeken die al twee dagen op onze fiets hangen eindelijk drogen kunnen. Verder is het uiterst gezellig, zo gevierend rondrijden, al ziet de gemiddelde fietsdag er nu een beetje anders uit. De ochtend duurt een uurtje langer (begint helaas ook vroeger, ongeacht de bewolking), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het stevige tempo dat erin gezet wordt (helaas ook in de bergop). De paadjes zijn een stuk gezelliger en fietsvriendelijker (met dank aan Wim en Nele voor de zorgvuldig uitgestippelde route), maar gaan helaas ook meer op en neer dan onze vriend, de grote weg. De nachten brengen we door op de camping, waar Bert en ik steeds opnieuw een beetje moeite hebben met het betalen voor enkel een stukje gras. Gelukkig was er de eerste dag ook zwembad aanwezig (gratis, wegens slecht weer en bijgevolg geen redder), en kostte het op dag twee maar twee euro per persoon (maar dan wel zonder douche...). Gestaag komen we dichter bij de Duitse grens, waar de trein ons vlot zal vervoeren naar de auto van de papa van Bert (anders zouden we te laat zijn voor het eten, en wie wil dat nu?), en kunnen we fijn thuis blijven als het nog eens begint te gieten, met een warme chocomelk en een filmpje. In het weekend dan toch... .

Melanie

vrijdag 30 juli 2010

Te trein, te bus en met een fiets

Hier zijn we dan, in Praag bijgod. Nu we het idee van liften door Europa met de fietsen definitief hebben laten varen, schiet het erg op allemaal. Om onszelf een beetje te vertragen, hebben we drie dagen in Sofia doorgebracht, op verlengd gastronomisch weekend zeg maar. Een aanrader, een beetje als Tblisi, de hoofdstad van Georgie, op dat vlak: geweldig uitgebreid gaan eten voor geen geld, met veel lokale wijn. En misschien scoort Sofia naar ons idee zelfs nog iets hoger, met een veelzijdiger menu en nog betere wijnen, al kan dat natuurlijk liggen aan de specifieke plaatsen die we bezochten.

Bij een van de tientallen concurrerende busmaatschappijen kochten we een ticketje Praag. Voor ongeveer hetzelfde geld, een 50 euro per persoon, hadden we er ook een tot Belgie kunnen kopen, maar dat hadden Wim en Nele misschien niet zo leuk gevonden. Vreemd eigenlijk, want eens in Praag kost een ticketje Praag - Belgie een vlotte 80 euro per persoon. Economie en prijsbepalingen, het blijft iets mysterieus.

"Kunnen de fietsen mee?" "Geen probleem normaalgezien, zou erin moeten gaan." Dus die ochtend arriveren wij met een gerust gemoed bij het busstation voor onze 21 uur durende rit. Maar natuurlijk is onze buschauffeur niet op de hoogte van ons gesprek met de ticketjesverkoopster. Eerst mochten de fietsen er niet op, dan konden ze er zogezegd niet op. Maar natuurlijk lukte dat wel, zelfs in de nogal kleine ruimte die ons toegewezen werd en zelfs met de fiets van een derde, Tsjechische fietser die ondertussen ook was komen opdagen. En dan, als de koffers toe zijn, moeten we opeens bijbetalen, het arbitraire bedrag van 10 euro per fiets. Zoals gewoonlijk laten wij ons niet doen, wij stappen in de bus. De mensen van het bureau worden erbij gehaald, en ook die kiezen de kant van de chauffeur, hoewel we bij aankoop van ons ticket toch duidelijk gezegd hadden dat we een fiets bijhadden, en er toen niets gezegd is over extra betalen. Maar goed, zo gaat dat in deze landen. Ik ga mee naar het kantoortje en leg al het Bulgaarse geld dat we nog overhebben op tafel, iets van een 13 euro. Ik zeg dat dat maar genoeg moet zijn. De meest volhardende mevrouw van het gezelschap, die Engels spreekt, blijft aandringen dat ik meer moet gaan afhalen. De rest, ook de chauffeur, haalt eerder zijn schouders op en de tweede madam moet zelfs lachen met de hele situatie. Ik besluit dat het zo wel welletjes is en stap terug de bus op. De kous lijkt hiermee af want de deuren gaan toe en de bus vertrekt. Pfff, altijd dat gedoe. Op zich vinden wij het niet erg om 10 euro bij te betalen per fiets, maar zoals steeds gaat het om de manier waarop. Anderzijds kunnen we alleen maar blij zijn dat onze fietsen meekunnen. Het officiele standpunt van eurolines is bijvoorbeeld "geen fietsen" en in de meer strikt georganiseerde West-Europese busstations denk ik dat het lastig zou zijn om je fiets tout court mee te nemen.

Voor ons transport naar Belgie hebben we ondertussen al een comfortabelere optie geboekt: een Duitse trein. Dat kostte ons 150 euro voor ons twee, inclusief ticketjes voor onze fietsen. Even bestond er een dilemma om te gaan voor het wonderlijke "Schönes-Wochenende-Ticket", een formule waarmee je met maximum vijf personen op eenzelfde ticket van slechts 35 euro door heel het land reist. De adder onder het gras is dat dat enkel in het weekend kan en dat je enkel de trage boemeltreinen mag nemen. Dat betekent een lange rit, veel overstappen, in ons geval zes keer, en, gezien de populariteit van het concept, overvolle treinen. Niet de ideale omstandigheden om een geladen fiets bij te hebben. Daarom dat we uiteindelijk geopteerd hebben voor het sneltreinticket met maar een keer overstappen. Maar het blijft een interessant idee voor eenieder die zich goedkoop door Duitsland wil verplaatsen, zeker als hij geen fiets bijheeft en zich in een groepje van maximum vijf bevindt.  

Maar om een lang verhaal kort te maken: Vrijdag 13 augustus om 15:45 komen Melanie en Bert aan  in Aachen, vanwaaruit zij in een beweging tot Zammelen zullen fietsen. Geen mooie weggetjes en gezellige stops dit keer, maar gewoon functioneel doortrappen over de rijksweg, een kleine 60 km. Diezelfde avond zullen zij dan nog in Zammelen toekomen. De dag erna gebeurt er iets beangstigends, dan wordt het vertrouwde duo voor het eerst in een jaar weer opgesplitst en vertrekt Melanie naar Leuven terwijl Bert nog enkele dagen in Zammelen zal vertoeven. Vreemde tijden breken aan.